Rama samochodu – podstawy element nośny w pojazdach o konstrukcji ramowej. Zadaniem ramy jest utrzymanie odpowiedniej sztywności i przejęcie obciążeń powstających w czasie jazdy. Do ramy montuje się nadwozie, silnik, elementy podwozia i oraz elementy konstrukcyjnie przewidziane takie jak: skrzynia załadunkowa, specjalistyczna zabudowa, itp.
Ramę najczęściej stosuje się w samochodach ciężarowych, dostawczych, terenowych, autobusach, samochodach sportowych oraz niektórych samochodach osobowych specjalnej konstrukcji, np. przedłużanych typu limuzyna oraz opancerzonych. Ramy były stosowane w starszych konstrukcjach samochodów osobowych, jednak w obecnych samochodach osobowych zostały wyparte przez płyty podłogowe nadwozi samonośnych. Ramy pojazdów mogą mieć przekrój otwarty lub zamknięty. Ze względu na konstrukcję wyróżniamy następujące typy ram:
Rama podłużnicowa składa się z dwóch podłużnych belek nośnych (o przekroju otwartym lub zamkniętym), które są połączone kilkoma belkami poprzecznymi. Podłużnice mogą być proste oraz wygięte w pionie lub w poziomie. Połączenia podłużnic i belek mogą być wzmacniane kątownikami i zastrzałami. Do podłużnic i belek poprzecznych spawane (lub nitowane) są wsporniki do mocowania poszczególnych podzespołów.
Rama krzyżowa – składa się z dwóch podłużnic skrzyżowanych ze sobą lub zbliżonych do siebie. Rozwidlone końce połączone są mocnymi poprzeczkami, które służą do mocowania poszczególnych zespołów.
Rama kratownicowa jest rozbudowaną przestrzennie konstrukcją nośną wykonaną z rur cienkościennych i/lub kształtowników. Ramy tego typu charakteryzują się bardzo dużą sztywnością oraz niską wagą. Ze względu na pracochłonność podczas produkcji są stosunkowo drogie. Do ich wykonania stosowane są stalowe, a obecnie także wykorzystuje się elementy ze stopów lekkich np. aluminium. Ramy takie stosuje się w niektórych samochodach wyścigowych i sportowych, a także w autobusach.
Rama centralna – składa się z jednej podłużnicy o przekroju rurowym lub skrzynkowym, do której są przynitowane lub przyspawane poprzeczki i wsporniki służące do mocowania poszczególnych zespołów i nadwozia. Podłużnica centralna jest zazwyczaj z przodu rozwidlona. Rozwidlenie służy do zamocowania silnika a przednie jego końce do umocowania zderzaka. W wielu przypadkach podłużnica centralna służy jako tunel osłaniający wał napędowy.
Rama płytowa (zwane także podłogową) najczęściej wytłoczona z jednego arkusza blachy stalowej i odpowiednich kształtowników usztywniających, wykonanych z blachy. Poszczególne części są łączone spawaniem lub zgrzewaniem. Wymaganą sztywność ramy płytowej zapewniają przetłoczenia podłogi oraz wzdłużne, a także poprzeczne usztywnienia podłogi mające przekroje zamknięte.
Rama platformowa jest bardziej rozbudowana przestrzennie niż rama płytowa. Poza częścią podłogową ma niektóre elementy o większej wysokości, zapewniające usztywnienie konstrukcji. Mogą to być fragmenty ścianek działowych, np. przegrody czołowej lub tylnej, nadkoli lub rozbudowane do góry wsporniki zespołu napędowego oraz zawieszeń kół jezdnych. Większość tych ram jest wykonana z tłoczonej blachy, ale stosowane są również elementy z rur, a nawet elementy odlewane ze stopów lekkich.
Rama pomocnicza przód, czasami nazywana wózkiem silnika. Mocowane w przedniej części pojazdu. Najczęściej stosowana w samochodach o konstrukcji samonośnej. W zależności od konstrukcji pojazdu, przedniej ramy pomocniczej mocowane mogą być: silnik, elementy przedniego zawieszenia, elementy układu kierowniczego, a także elementy przeniesienia napędu.
Rama pomocnicza tył - podobnie jak rama pomocnicza przód najczęściej stosowana jest w samochodach z nadwoziem samonośnym. Mocowana jest w tylnej części pojazdu. W zależności od konstrukcji pojazdu tylna rama pomocnicza wykorzystana może być do mocowania: elementów tylnego zawieszenia, elementów przeniesienia napędu lub także do mocowania silnika. Może być także montowany element tylnego układu kierowniczego (stosowanego w Renault Laguna 4control).
Rama pośrednia jest szczególnym typem ramy samochodowej. Służy ona podparciu i mocowaniu nadwozia podatnego na skręcanie do właściwej ramy nośnej samochodu. Ramy tego typu stosuje się w pojazdach wyposażonych w nadwozia wymienne. W przypadku zastosowania nadwozia sztywnego (np. typu furgon lub cysterna) rama taka nie jest potrzebna.