Przekładnia kierownicza
Jest elementem zwrotniczym układu kierowniczego i odpowiada za zmianę ruchu obrotowego koła kierowniczy na siłę osiową skręcającą kołami. W zależności od rodzaju pojazdu i rodzaju zastosowanego w nim zawieszenia stosuje się różnego rodzaju przekłamie kierownicze.
W układach kierowniczych można spotkać następujące rodzaje przekładni kierowniczych:
Przekładnia zębatkowa
czyli tzw. maglownica. Ruch obrotowy wału kierownicy przenoszony jest przez zębnik (wałek zębaty) na listwę zębatą która wykonuje ruchy posuwiste w prawą albo lewą stronę. Do listwy zębatej (maglownicy), które pełni również rolę poprzecznego drążka kierowniczego przykręcone są drążki kierownicze z przegubami kulowymi. Do drążków kierowniczych przykręcone są końcówki drążków kierowniczych w których również są przeguby kulowe. Jest to stosunkowo prosta konstrukcja i obecnie jest to najbardziej popularna przekładnia stosowana w samochodach osobowych i dostawczych w których stosowane jest zawieszenie niezależne.
Przekładnia ślimakowa / przekładnia globoidalna
Stosowana była głownie w latach 70 dwudziestego wieku. Na końcu wałka kierowniczego zamontowany był tzw ślimak czyli swego rodzaju gwint zazębiony z kołem zębatym połączonym z ramieniem drążków kierowniczych.Ruch obrotowy wałka kolumny kierowniczej przenoszony jest na ruch ślimacznicy, a ta poprzez ramie kierownicze i zespół drążków kierowniczych oraz zwrotnice zmienia położenie kół kierowanych. Przekładnia globoidalna jest udoskonaloną przekładnią ślimakową. Zmieniony kształt ślimaka na globoidalny oraz zastosowanie rolki zamiast ślimacznicy zmniejszyło tarcie o blisko 85%, przez co zwiększyła się jej wydajność oraz żywotność. Mimo to przekładnie tego typu zostały wyparte prze przekładnie śrubowo-kulkowe.
Przekładnia śrubowa (śrubowo-kulowa)
Konstrukcja przypominająca budową przekładnie ślimakową, w której na wyjściu otrzymujemy ruch ramienia. Na końcu wałka kolumny kierowniczej znajdują się gwint i nakrętka z wewnętrznym gwintem o przekroju kulowym. Do wnętrza między śrubę a nakrętkę wprowadzone są kulki łożyskowe. Kulki łożyskowe podczas obrotu śruby zamieniają tarcie ślizgowe na tarcie toczne. Aby kulki łożyskowe nie wypadały i nie blokowały się stosuje się specjalne kanały obiegowe kulek, które łączą wyloty znajdujące się nakrętce. Nakrętka z jednej strony ma zęby, które zazębione są z wycinkiem zębatki osadzonej na wałku ramienia kierowniczego. Ruch obrotowy wałka kolumny kierowniczej przesuwa specjalną nakrętkę z zębami. Nakrętka z zębatką przesuwając się wprawia w ruch wałek do którego zamocowane jest ramie kierownicze.
Przekładnie tego typu można spotkać w starszych samochodach osobowych i we współczesnych samochodach ciężarowych, dostawczych oraz innych pojazdach użytkowych.
