Układ napędowy klasyczny
Silnik umieszczony wzdłużnie z przodu pojazdu. Moment obrotowy z silnika do osi tylnej przenoszony jest poprzez sprzęgło (lub konwerter), skrzynię biegów, wał napędowy oraz tylny most napędowy. Układ tego typu najczęściej stosowany jest w samochodach ciężarowych, kiedyś bardzo często stosowany był w pojazdach osobowych. Obecnie w samochodach osobowych klasyczny napęd stosowany jest rzadko, najczęściej w samochodach klasy wyższej (BMW, Mercedes, Jaguar).
Zalety:
- brak ograniczeń długości silnika, stąd stosowany w samochodach klasy wyższej z dużymi silnikami 8 - 12 cylindrowymi,
- stosunkowo prosta konstrukcja osi przedniej (koła kierowane nie są kołami napędzanymi),
- korzystny rozkład obciążeń, zwłaszcza przy pełnym załadunku,
- prostsza konstrukcja sterowania skrzynią biegów - w większości przypadków dźwignia zmiany biegów wchodzi bezpośrednio do skrzyni biegów. W obecnie produkowanych pojazdach sterowanie automatyczną skrzynią biegów może odbywać się za linek, a bardzo często za pomocą elektroniki i zaworów sterujących.
Wady:
- duże ilości elementów składowych, a co za tym idzie wyższe koszty produkcji,
- znaczna masa układu napędowego,
- zmniejszenie przestrzeni pasażerskiej i bagażowej, którą ograniczają wał napędowy i tylny most napędowy,
- nadsterowność przy szybkim pokonywaniu zakrętów.
