Układ napędowy tylny zespolony jest rzadko stosowany. Obecnie chyba tylko stosowany w samochodach marki Porsche.
W takim rozwiązaniu układ napędowy (silnik zblokowany ze sprzęgłem, skrzynią biegów, przekładnią główną i mechanizmem różnicowym) umieszczone są z tyłu pojazdu i napędzają koła tylne. Silnik umiejscowiony jest za osią tylną. Pierwowzorem zastosowania tego typu układu napędowego był Volkswagen Garbus. W Polsce tego typu układ napędowy posiadał Polski Fiat 126p. Tego typu napęd stosowany był również w czeskich Skodach i radzieckich Zaporożcach. W tylnym układzie napędowym najczęściej silnik ułożony jest wzdłużnie, chociaż można spotkać pojazdy z silnikami ułożonymi poprzecznie, np. Suzuki SC100 Whizzkid, Renault Twingo Intens Energy TCe 90.
Zastosowanie tego typu układu przeniesienia napędu niesie za sobą wiele wad:
- niekorzystny rozkład obciążeń (obciążenie tylnej osi i odciążenie przedniej niekorzystnie wpływa na kierowalność pojazdu szczególnie zimą).
- niekorzystne zachowanie się samochodu w ruchu prostoliniowym,
- tendencja do nadsterowności,
- krótki układ wydechowy (trudności z wytłumieniem hałasu silnika i zastosowania katalizatorów),
- skomplikowane sterowanie skrzynią biegów,
- trudności z chłodzeniem sinika, a także ze skutecznym ogrzewaniem kabiny,
- niewielki bagażnik w przedniej części pojazdu.